هنگامی که فردی انقباضات غیر ارادی دیافراگم که به ناگاه رخ می دهند را تجربه می کند، با شرایطی به نام سکسه مواجه است. هنگام انقباض عضله به این شکل، توقف جریان هوا توسط تار آوا به شکل گیری صدای سکسکه منجر می شود.

سکسکه؛ دلایل و درمان

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "نیو هلث ادوایزر"، گاهی اوقات این شرایط می تواند با بیماری هایی مانند سینه پهلو، یا تجمع مواد مضر، مانند مشکلات خونی ناشی از نارسایی کلیه مرتبط باشد. سکسکه شرایطی جدی نیست و تنها در موارد نادر می تواند موجب مشکلات سلامت، مانند دشواری در غذا خوردن و خواب و تغییرات گفتاری شود.

چه چیزی موجب سکسکه می شود؟

دلایل مختلفی می توانند موجب شکل گیری سکسکه شوند. متاسفانه، دلیل قطعی برای این که چرا یک نفر دچار سکسکه می شود، وجود ندارد. در حقیقت، به نظر نمی رسد دلیل روشنی برای شکل گیری و رفع سکسکه وجود داشته باشد.

مصرف غذاهای تند، غذا خوردن بیش از اندازه، مصرف الکل، مصرف نوشیدنی های گازدار، تغییر سریع در دما، بلعیدن هوا هنگام جویدن، استرس عاطفی یا هیجان، و هوابلعی از جمله دلایلی هستند که می توانند به شکل گیری سکسکه منجر شوند.

اگر سکسکه بیش از 48 ساعت ادامه یابد، نمونه ای جدی محسوب می شود. بیشتر سکسکه های مداوم موجب تحریک یا آسیب دیدن عصب فرنیک یا عصب واگ می شوند. این اعصاب کنترل حرکت دیافراگم را بر عهده دارند و همچنین می توانند تحت تاثیر موارد زیر قرار بگیرند:

درد یا سوزش گلو

مشکلات پرده گوش مانند اشیاء خارجی

غده تیروئید بزرگ یا گواتر

رفلاکس مانند ورود اسید معده به مری

تومور یا کیست مری

سیستم عصبی مرکزی (CNS) که از مغز و نخاع تشکیل شده، نیز ممکن است ریشه آن چیزی باشد که به شکل گیری سکسکه منجر شده است. اگر این ناحیه آسیب ببیند، شما قادر به کنترل سکسکه نخواهید بود. برخی آسیب ها می توانند به سکسکه مداوم منجر شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بیماری ام اس

سکته مغزی

آنسفالیت و مننژیت، که موجب تورم مغز می شوند

تومورها

آسیب سر و مغز

هیدروسفالوس یا آب آوردن مغز

عفونت های مغزی مانند نوروسیفیلیس

از دیگر دلایل سکسکه بلند مدت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

استفاده از تنباکو

سوء مصرف الکل

جراحی و ریکاوری بیهوشی

برخی داروها مانند استروئیدها، باربیتورات ها و آرام بخش ها

مشکلات الکترولیت

بیماری دیابت

مشکلات کلیوی

بیماری پارکینسون

شیمی درمانی و دیگر درمان های سرطان

ناهنجاری های شریانی و وریدی

برخی فرآیندهای پزشکی نیز می توانند به شکل گیری سکسکه منجر شوند. این فرآیندهای برای تشخیص یا درمان برخی شرایط مانند موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرند:

کاتتر برای دسترسی به عضله قلب

استفاده از یک استنت برای باز کردن مری

تراکئوستومی، یا ایجاد یک برش در گردن برای تنفس

استفاده از ابزارهایی که به مشاهده وضعیت درون ریه کمک می کنند، مانند برونکوسکوپی

عوامل خطرآفرین برای سکسکه

هر فردی در هر سنی می تواند دچار سکسکه شود. حتی برخی مادران احساس سکسکه نوزاد متولد نشده خود را نیز گزارش کرده اند. برخی عوامل خطرآفرین شناخته شده وجود دارند که امکان بروز سکسکه را افزایش می دهند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

یک مرد هستید.

واکنش های عاطفی و ذهنی شدید مانند هیجان و اضطراب دارید.

بیهوشی برای انجام عمل جراحی داشته اید.

یک عمل جراحی، به ویژه جراحی شکمی، را پشت سر گذاشته اید.

چگونگی خلاص شدن از سکسکه

به خاطر داشته باشید که سکسکه ها نیازمند مراقبت پزشکی نیستند، اما در صورت تبدیل شدن به یک مشکل بلند مدت، درمان های پزشکی برای سکسکه وجود دارند.

گزینه های کمک به خود

برای خلاص شدن از شر سکسکه می توانید برخی اقدامات که توسط خود فرد قابل انجام هستند را مد نظر قرار دهید، که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

نگه داشتن نفس برای چند لحظه

جرعه جرعه نوشیدن آب یخ

گاز زدن یک لیمو

مصرف یک قاشق غذاخوری شکر

مصرف یک قاشق غذاخوری سرکه

تنفس در یک کیسه کاغذی

جمع کردن زانوها در سینه

خم شدن به سمت جلو و اعمال فشار روی سینه

این تکنیک ها برای برخی افراد موثر واقع شده اند، اما هیچ دلیل پزشکی مبنی بر موثر بودن آنها وجود ندارد.

درمان هایی برای سکسکه بلند مدت

اگر یک بیماری موجب شکل گیری سکسکه شده، ممکن است به روش های درمانی دیگر برای حل کردن مشکل سکسکه نیاز باشد. افراد مبتلا به بیماری بازگشت اسید معده به مری (GORD) ممکن است دارویی دریافت کنند که به کاهش اسید معده و در نتیجه برطرف شدن سکسکه کمک می کند.

هنگامی که روش های درمانی در برطرف کردن سکسکه ناموفق هستند و دلایل زمینه ای شناسایی نمی شوند، پزشک ممکن است درمان سکسکه با استفاده از دارو را مد نظر قرار دهد. از جمله داروهایی که برای درمان سکسکه تجویز می شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

هالوپریدول

کلروپرومازین

باکلوفن

گاباپنتین

متوکلوپرامید