این گروه خونی کمتر به بیماری قلبی مبتلا می‌شوند

وقتی صحبت از سلامت قلب می‌شود، در رویکرد علمی، گروه خونی شما اهمیت پیدا می‌کند. افراد دارای گروه خونی O ممکن است کمتر از افراد دارای گروه خونی A یا B مستعد ابتلا به بیماری قلبی و لخته شدن خون باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد که گروه خونی، حداقل هنگام ارزیابی خطر برخی بیماری‌ها، به‌ویژه بیماری قلبی، ممکن است بیش از آنچه فکر می‌کنیم اهمیت داشته باشد. این تفاوت‌های نامرئی در خون ممکن است به برخی افراد در جلوگیری از ابتلا به بیماری قلبی عروقی برتری دهد و ممکن است دیگران را مستعدتر کند.

به گزارش بهداشت نیوز، حروف A، B و O اشکال مختلفی از ژن ABO را نشان می‌دهند که سلول‌های خونی ما را به گونه‌ای متفاوت برای تشکیل گروه‌های خونی مختلف برنامه‌ریزی می‌کند. برای مثال، اگر خون نوع AB دارید، بدن شما برای تولید آنتی‌ژن‌های A و B روی گلبول‌های قرمز برنامه ریزی شده است. فردی با گروه خونی O هیچ آنتی ژنی تولید نمی‌کند.

بر اساس وجود پروتئین روی گلبول‌های قرمز به خون مثبت یا منفی گفته می‌شود. اگر خون شما پروتئین دارد، Rh مثبت هستید. افراد دارای خون نوع O به عنوان اهداکنندگان جهانی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا خون آن‌ها هیچ گونه آنتی ژن یا پروتئینی ندارد، به این معنی که بدن هر کسی در مواقع اضطراری می‌تواند آن را بپذیرد.

محققان دقیقا نمی‌داند که چرا گروه‌های خونی متفاوتی وجود دارد. اما فاکتورهایی مانند عوامل ارثی و عفونت‌های اجداد گذشته که جهش‌های محافظتی در خون را تحریک کرده‌اند، ممکن است در این تنوع نقش داشته باشند. در حالی که خون ما نمی‌تواند با تهدیدات مختلف بیولوژیکی یا ویروسی که در زمان واقعی در حال وقوع هستند، همگام باشد، ممکن است منعکس کننده آنچه در گذشته اتفاق افتاده باشد.

تقریباً مانند این است که بدن در اطراف محیط خود تکامل یافته است تا از آن به بهترین شکل ممکن محافظت کند. به گفته انجمن قلب آمریکا (AHA)، احتمال حمله قلبی یا نارسایی قلبی افراد دارای گروه خونی A، B یا گروه AB بیشتر از افراد دارای گروه خونی O است.

نوع A یا B در مجموع ۸ درصد بیشتر خطر حمله قلبی و ۱۰ درصد افزایش خطر نارسایی قلبی دارند. تفاوت در میزان لخته شدن خون بسیار بیشتر است. دلیل این افزایش خطر ممکن است مربوط به التهابی باشد که در بدن افراد دارای گروه خونی A، B یا AB رخ می‌دهد. پروتئین‌های موجود در خون نوع A و B ممکن است باعث “انسداد” یا “ضخیم شدن” بیشتر در سیاهرگ‌ها و شریان‌ها شوند که منجر به افزایش خطر لخته شدن خون و بیماری قلبی می‌شود.